اثر بخشی خود تنظیمی شناختی بر خودکارآمدی و رضایت شغلی کارکنان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی خود تنظیمی شناختی برخود کارآمدی و رضایت شغلی در بین جامعه آماری تمام کارمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 94-93 انجام شده است که تعداد افراد جامعه آماری 1050 نفر می باشدکه کل کارکنان وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی شهر تهران می باشد. باتوجه به نوع تحقیق نیمه آزمایشی تعداد نمونه 60 نفر می باشد، به که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند و برای تعیین حجم نمونه از روش نمونه گیری کوهن استفاده شده است و نمونه های به دست آمده روش تصادفی در دو گروه 30 نفری گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند و نمونه برداری چند مرحله ای را بر اساس تشکیلات وزارتخانه انتخاب و هر معاونت به عنوان یک خوشه انتخاب شده است . از شش معاونت هر معاونت 10 نفر تصادفی انتخاب وتعداد 60 نمونه بدست آمده و سپس برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رضایت شغلی و پرسشنامه خود کارآمدی برای پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه کنترل و آزمایش استفاده شد. گروه آزمایش ده جلسه یک ساعته مهارتهای خود تنظیمی شناختی را آموزش دیدند. پس از آموزش ، هر دو گروه از نظر میزان خودکارآمدی و رضایت شغلی آزمون شدند نتایج پژ‍وهش نشان داد :آموزش خود تنظیمی بر فرایند رضایت شغلی تاثیر مثبت دارد و بر خودکارآمدی کارمندان تاثیر ندارد. و بین میزان رضایت شغلی و خودکارامدی کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد. و با توجه به جهت همبستگی مثبت می توان نتیجه گرفت که هر چه رضایت شغلی بالاتر باشد خودکارامدی بالاتر می آید.مقدار ضریب تعیین 71درصد نیز نشان می دهد که 71% از خودکارامدی کارکنان با میزان رضایت شغلی آنها قابل پیش بینی است.و آموزش خود تنظیمی سبب این رابطه شده زیرا قبل از آموزش رابطه معنی داری به دست نیامده بود.